Waarom Club Fablab – verhaal van “Eva”

Dit is nou de reden waarom wij zo blij zijn dat er zoiets als “Club Fablab” is. Je leert niet iets in een middagje… daar heb je meer tijd voor nodig. En deze doorzet mentaliteit wil je als toekomstig werkgever toch ook graag zien! 

Geschreven door Rene, één van de FabLab Coaches:

Deze post gaat over Eva (NIET haar echte naam). Na een keertje proefdraaien besloot Eva zich aan te sluiten bij Club Fablab Donderdag van Fablab Coevorden. Eva is een echt bijdehandje en heeft overal een antwoord op (vind ik super grappig, toch andere zullen dit niet altijd met mij eens zijn). Ik zie het als haar verdedigingsmechaniek.
Nieuwe deelnemers starten altijd met Scratch opdrachten zodat de nieuwe deelnemers kunnen wennen aan elkaar, ons en aan het Fablab. Zo ook Eva.
Daar het niet zo lukte met de opdrachten in Scratch waren daar ineens grote tranen. Eva zei “Ik kan het niet, ik snap het niet”. Haar uitgelegd dat bij iets nieuws leren, het “begin” het moeilijkst is en dat het daarna alleen bijleren is. Haar even wat extra ondersteund en hoppa daar ging ze dan.
Ze kreeg meer vertrouwen in zichzelf (en in ons).
Inmiddels is Eva ongeveer een jaartje bij ons en maakt zichtbaar vorderingen met haar projecten. Eén van opdrachten is maak een 3D-mini. Een 3D-mini is een object van 5cm x 5cm x 5cm en mag van alles zijn, als je het maar zelf gemaakt heb met de Basisvormen van TinkerCAD. Eva’s oog viel op de olifant uit Wezens en Personages uit TinkerCAD echter die printen wij niet. Eva zei “Deze wil ik wel HEEL graag”. Dus ik zei “Nou dan zul je hem na moeten bouwen met de Basisvormen”.
Eva ging aan de slag met bouwen, met haar voorbeeld olifant op haar Werkvenster in TinkerCAD. Als ze even vast liep schreef ze zich in op de “vraagtafel” om extra hulp te krijgen.Daar zat ze dan naast mij. “Rene, het gaat niet zo als ik wil. Die olifant is wel heeeeel moeilijk” zei ze tegen mij. Dus gingen wij samen de olifant ontlenen in basisvormen. Welke vormen zie je nu eigenlijk. En daar was hij dan het “Owww-momentje”.
Ineens zag ze niet een olifant maar de weg er naar toe. Ze ging zich niet meer blindstaren op het eindresultaat maar maakte het kleiner, in behapbare blokjes (basisvormen in dit geval). En zie hier het mooie resultaat. Wat zal ze trots op zichzelf zijn en ik hoop dat dit olifantje haar talisman zal zijn in het leven.
(Dit wilde ik even kwijt)